เป็นผู้ปกครองมันง่ายซะที่ไหน?

ตั้งแต่ตื่นนอนยันหัวค่ำ ที่ต้องเตรียมทุกอย่าง อาหารเช้า ข้าวของ พาเด็กๆ ไปส่งที่โรงเรียน ทำงานเสร็จก็ไปรับลูก พาไปนู่นนี่ กลับมาถึงบ้าน ก็วนอยู่กับหลายเรื่องที่ต้องจัดการ บางวันยังมีศึกเล็กๆของพี่น้องที่ต้องคอยรับมือ ถึงเวลานอนต้องอ่านนิทานให้ลูกฟัง เวลาที่จะกลับมาดูแลใจตัวเองแทบไม่มี ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ที่เข้ามากวนใจก็ถูกสะสมเอาไว้มากขึ้นเรื่อยๆทุกวัน เมื่อเราไม่ได้มีเวลาพิจารณาและเข้าไปจัดการกับมัน แล้วเมื่อถึงเวลาที่เริ่มไม่โอเค ก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าอนุภาคอารมณ์ที่ปล่อยออกไป ส่งผลกระทบต่อใครบ้าง

พ่อแม่และคุณครู คือผู้ที่ได้ใช้เวลาอยู่กับเด็กๆ มากที่สุด การให้ความสำคัญกับบุคคลเหล่านี้จึงเป็นเรื่องจำเป็นไม่แพ้กัน เพราะหากคนที่อยู่รอบตัวเด็กๆ ไม่รู้วิธีการรับมือกับสิ่งที่เผชิญอยู่ตรงหน้า และไม่พยายามที่จะมองให้เห็นเพื่อเข้าใจสิ่งเหล่านั้นตามสภาวะความจริงที่เกิดขึ้น ความพยายามที่จะปลูกฝังให้เมล็ดพันธุ์น้อยๆ ที่กำลังดูแล เข้าใจตนเองและรับมือกับทุกช่วงจังหวะของชีวิตของเขาได้ ก็คงเป็นเรื่องห่างไกลและยากเข็ญเกินกำลัง

โครงการ "ดี งาม จริง ศิลปะสร้างสุข” ที่จัดขึ้นโดยครูหลิน ในช่วงสามสัปดาห์ที่ผ่านมา จึงเป็นพื้นที่ที่เราหวังว่าจะสามารถให้ผู้ปกครองและคุณครูได้มีเวลาสำรวจความรู้สึกและมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในตัวเองและสัมผัสกับมุมมองที่อาจไม่ค่อยได้มีโอกาสมองเห็นมันบ่อยครั้งนักในชีวิตประจำวัน ผ่านกิจกรรมด้านศาสตร์มนุษยปรัชญา ศิลปะ กิจกรรมเข้าจังหวะ จัดดอกไม้ กระบวนการละคร และการสะท้อนเพื่อแบ่งปันเรื่องราว ให้ได้เห็นความรู้สึกในแง่มุมที่ต่างออกไป เรื่องหนักหน่วงข้างในอาจเบาลงได้บ้างให้ได้มีพลังงานดีๆ กลับไปให้คนใกล้ชิดอีกครั้ง จะเหนื่อยแค่ไหนในแต่ละวันก็ต้องไปต่อได้ เพราะเราคือ 'ตุ๊กตาล้มลุก' ครูหลินกล่าวไว้ พอได้โอกาสเพลินๆอย่าลืมฮัมเพลงในเนื้อร้องของตัวเองบ้างนะ วางใจลงไปกับความรู้สึกดีๆ เล็กน้อยที่เกิดขึ้น